شیعه – سنی وجایگاه تاریخی آنها

ارائه دهنده: ابو عمرکندزی

«شیعه» به معنی پیرو آمده است، مثل شیعه ابراهیم، یعنی پیروان ابراهیم، یا شیعه علی به معنی پیروان علی یا حتی شیعه‌ی فرعون به معنی پیروان فرعون و… . «اهل سنت» نیز یعنی پیروان سنت پیامبر صلی الله علیه وسلم.

اگر دقت کنیم میان این دو تعریف هیچ تعارض و تضادی نمی‌بینیم ، شیعه‌ی علی یعنی مسلمانی که تابع قرآن و سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم و شیوه‌ی حکومتداری علی رضی الله عنه است.

در این صورت ممكن است یک مسلمان هم شیعه علی باشد و هم پیرو سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم ، هم اهل بیت پیامبر را دوست داشته باشد و هم مطابق سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم عمل كند، چنین شخصی هم شیعه هم سنی و هم مسلمان كامل است. پس هیچ تناقضی میان شیعه و اهل سنت وجود ندارد تا کسی بخواهد آنها را در برابر هم قرار دهد.

تمام امامان فرق معروف به اهل سنت به نحوی شیعه علی رضی الله عنه بوده اند. حمایتهای آنها از نهضتهای شیعی و برائت و دوری آنها از حکومتهای عباسی و اموی خود بهترین و ساده ترین دلیل این مدعاست.

در این نگرش واقع بینانه و بدور از تعصب جاهلی،اسم مهم نیست محتوا مهم است؛ هر مسلمانی که خود را به یکی از فرق منتسب نموده است چنانچه با کفر به طاغوت و ایمان به الله از کانل پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم ایمان داشته باشد و شهادتین را بر زبان براند و سرو كارش با قرآن و سنت باشد واز اختلاف پراكنی نفرت داشته باشدهیچ فرقی با سایر برادران خود در سایر فرق ندارد، و این مهم نیست که تا زمان تشکیل شورای اولی الامر منطقه‌‌‌ای و جهانی جهت تشکیل امت و اجماعی واحد در مسائل فقهی هر كس از هر مذهبی كه دوست دارد با دلیل صحیح و بدون تعصب پیروی كند، مهم این است كه حول همان نقاط مشترک و منافع مشترکی که بر اساس دین مشترک به وجود آمده اند مسیر وحدت را درپیش بگیرند.

با در پیش گرفتن این اسلوب است که ما اسلام را محکم گرفته ایم اسلامی‌كه در آن همه‌ی فرق و مذاهب به دور از دشمنی، كینه، توهین، لعنت، نفاق، دروغ، شرک، خرافات، بدعت‌گرایی، سنت زدایی، سؤ ظن و…. جادارند. این همان اسلامی‌است که برای پیروان مسلمانش وحدت، محبت، احترام، صداقت، حب توحید و سنت، بغض شرک و بدعت، تلاش پی گیر برای اصلاح و پاک‌سازی جامعه، و قیام به مسئولیت‌هایی را به ارمغان می‌آورد كه صحابه رضی الله عنهم اجمعین و اهل بیت علیهم السلام بخاطر آن جان دادند.

حالا اگر «مسلمانی» با اهل بیت و ائمه‌ی شیعیان علی علیهم السلام كینه داشته باشد او سنی نیست، بلكه ناصبی است؛ و اگر «مسلمانی» با امهات المومنین –رضی الله عنهم- كینه داشته باشد او نیز شیعه نیست، بلكه دشمن وحدت مسلمین است. در هر دو حالت شخص «مسلمان» باقی می‌ماند اما مسلمانی منحرف و مجرم .